سلام آقای چطوریف .
مدتهاست گل نیلوفر حیات زندگی تان بوی یاس میدهد و من شتابان ، ریشه هایش را در خاک پنهان میکنم .
شاید دلم به رحم بیاید و کمی آن را ببویم ولی از مرگ می ترسم .
شب ها را چشم به راه می خوابم و روزها را در انتظار شب می گذرانم .
یادش بخیر سالهایی را که تظاهر می کردیم و مردم را دوست می داشتیم .
چه کارها که نکردیم و چه چیزها که نخوردیم .
البته از اینکه هنوز هم حرفهایم را با پست می فرستم ، نگرانم اما اگر نامه ام را نمی خوانی لااقل آبش را بگیر و روزی 3 مرتبه در گوش راستت بچکان .
باتشکر ( از طرف مجری )
( سحم )
