قطره ای آب از درون چشم آرام آرام به روی دانه های شن برخورد میکند و بخار میشود ، آنچه باقی می ماند اندوه از دست رفتن آن قطره است که با قطره ای دیگر جبران میشود .
گاهی از شدت خنده و گاهی از شدت گریه .
افسوس احساس درد نیز ما را به یاد آن پرتاب میکند تا رشته های عصبی را خالی از فشار کنیم .
شاید شور بودن اشک نیز نشان از دریایی است که در پشت چشمان منتظر ، حادثه ای دگرگون کننده را تداعی میکند .
این ما نیستیم که با دستان خود ، مغز را می چلانیم تا اشک از دیدگان به بیرون تراوش کند بلکه این اشکها هستند که بازیچه دست احساسات اند ، پس بیایید در مصرف آب صرفه جویی کنیم !
( سحم )
