دوران کودکی

الا ای کـودکی هـایم کجایی؟ / کجـا شد راه و رسم آشنایی؟

اگر از مخلصت جویای حالی / به غیـر از دوری ات نبوَد ملالی

شوم قربان تــای دسته دارت / منــم در حسرت آن روزگارت

به غیر از چند عکس نصفه – نیمه / ندارم سهـم از ایــام قدیمه

در آغــوش طبیعت بودم آن روز/ چه آســوده چه راحت بودم آن روز

تمام اهل تهــران بنده را اهل / روند زندگی شان ساده و سهل

تمــام خوابهایم بود رنگی/ کجا رفتی عمو شهر فرنگی ؟

نمی دانستی آخــر مرد چوپان / چراگاه تو را بلعــد اتوبان

هوای گله بود و بیم گرگت / چه ها آمد از این مــار بزرگت

کجا شد باغ و دشت و سیر و گلگشت / شدم تهــران ابرشهـر درندشت

یهــو زرت مرا قمصــور کردند / مرا از سادگی هــا دور کردند

به جــای صرفه جویی،خودکفایی / تجمّل آمد و مصرف گـــرایی

دگر گم شد چه لوطی و چه مرشد / کجــا آواره گشتی بچّه مرشد؟

مدرنیتـه برایم دوخت پـاپوش / خدایا گیوه هــای خوشگلم کوش؟

خیابانهــای من گرچه شده شیک / بــه زنجیرم کشیده این ترافیک

فکنده رشته ای بر گردنم دوست / که دائم می کَند از کلّه ام پوست

به یکباره کجا گشتند پنهــان / کجاوه ، پالکی ، هـــــودج ، دلیجان ؟

ز بـــوق و دود خودروهای طرفه / شده حاصل مرا سرسام و سرفه

همه، جا خوش نموده پشت رل ها / ز پــا افتادم از دست اتول ها

ز دود و دم هوایم رنگ خاک است / دلم از بهـر اکسیژن هلاک است

کجا شد آن سحرهـای مه آلود / هوای پــاکم آخــر دود شد دود
کجــا رفتند سقـاخـانه هایم / قناتی نیست دیگــر از برایم !

( بوالفضول الشعرا )