بهای خون

نگاهم به اطراف دشت پاشید …

خونی دیدم که به آسمان میرفت و وفا ، که بی یار و شکسته کنار رود ، جان میداد .

مرگ پرسید :” ارزشش را داشت ؟”.

زندگی نجوا کرد :” درجهان رازهایی است که جز به بهای خون ، فاش نخواهد شد “.

( مجتبی گیوه چی )