شعر طنز

گرچه ناآگاه خنجر می زنند / دوستان هم گاه خنجر می زنند گاه بهر مال ، اشباه الرجال / گاه بهر جاه خنجر می زنند روز روشن خیل شاعر پیشگان / با هلال ماه خنجر می زنند بانوان دل نازک و بی طاقتند / با کمی اکراه خنجر می زنند …

چوب ها را چماق می بینم / دست هر کس پیچاق می بینم طوطی و مرغ عشق و قمری را / همگی چون کلاغ می بینم به خیابان چو می نهم پا را / عده ای قلچماق می بینم پشت این خلق لاغر و رنجور / عده ای مرد چاق …

زندگی یک مسیر طولانی است / زندگی گاه مثل سوسیس است از قضا زندگی بدون غذا / مثل مرگ است ، دشنه در دیس است در همین کوچه های شهر شلوغ / گاه صغری بگم فرنگیس است این هم از کشف های تازه ماست / بیت بعدی که تازه تاسیس …

نطق آزاد و بیان آزاد است / روح آزاد و روان آزاد است همه جا زمزمه آزادی است / پیر آزاد و جوان آزاد است گله آزاد نباشد ، ورنه / گرگ آزاد و شبان آزاد است در هدف ساختن سینه خلق / تیر آزاد و کمان آزاد است از …

آن دانه که دست اقویا کاشته است / بهر ضعفا چه حاصلی داشته است ؟ هرجای که گربه قد برافراشته است / جایی زبرای موش نگذاشته است ( ابوالقاسم حالت )

ای آنکه زخاک پاک ایران رفتی / گریان ماندی اگرچه خندان رفتی ز آن روز به تنگنا فتادی ، ای گل / کز باغ درآمدی به گلدان رفتی ( ابوالقاسم حالت )

آن قوم که سختگیر در هر چیزند / از خوردن شیر ، پاک می پرهیزند گویند : برای صرفه جویی در آب / در شیر به جای آب ، گچ می ریزند ( ابوالقاسم حالت )

گر پی عشق روم ، ای رفقا یار کجاست؟ / دلبری عشوه گر و فتنه و عیار کجاست؟ ریشه کن گشته به کلی مرض از ملک و دیار / همه شادند و سلامت ، دیگه بیمار کجاست؟ تیره بختی شده اکسیر در این دور و زمان / فقر و نکبت …

رسید پیری و دندان من ز فک افتاد / نخست لق شد و آخر به هر کلک ، افتاد لبم که بود به کنجش تبسم نمکین / تبسمش به درک ، پاک از نمک افتاد هزار چین و چروکم نشست بر رخسار / بنای خوشگلی ام را دوصد ترک افتاد …

بی کارم و بی پولم ، بی عرضه و بی نورم / بر پیکر این دنیا ، یک وصله ناجورم بی حالم و بیمارم ، تن پرور و بی کارم / گر کار کنم گاهی ، ناچارم و مجبورم بی حوصله و خسته ، لب ها ز سخن بسته / …